bcs
SDK
Pismo poslano Bosanskom Postom.
(odgovor poslan Bosansoj Posti / Fahri Konjhodzicu 17. marta 2009)
Cika Fahro, vidite.. ovo skoro dvije godine lezi u meni, i nismo mi u projektu imali ni vremena ni mira da se medjusobno ispricamo o ovome. A ja ne mogu u dvije recenice da odgvorim na ta pitanja. Evo, ja sam napisao raport, za nesto cu ovaj tekst vec jednom iskrostiti, a vase je da izaberete dvije recenice koje mislite da vam trebaju.
A ispod, moja duuuuuugacka izjava:
Sumnjivo lice: story behind the story!
Branislav Nušić: Sumnjivo lice
Pisano 1887, prvi put izvedeno 1923. god.
Predgovor Branislava Nušića iz 1923.
Komad Sumnjivo lice pisan je pre četrdeset više godina, i nosi na sebi pun otisak onih uticaja koji su tih godina preovlađivali, i pod kojima se u književnosti izvršio proces preobražaja romantizma u realizam. Od ruskih pisaca, kojisu tada bili najpopularniji, Černiševskog, Turgenjeva i Gogolja – prvi je bio omiljeni pisac novih ljudi, sledbenika Svetozara Markovića; Turgenjev je postao ljubimac književno inteligentne publike, koja se do tada zadovoljavala Vladanovom “Kočinom krajinom”, Zmajevom “Vidosavom Brankovićevom” i Đurinim “Srpskim čobančetom”; a Gogolj je bio pisac cele tadašnje omladine, koja se njime oduševljavala zbog njegove oštre satire, naročito one koja se odnosila na rusku birokratiju. U Gogoljevim tipovima omladina je videla onu našu birokratiju koja je zaostala iz prvih dana građenja države i koja je, doduše, već tada izumirala, ali još uvek beležila jasne tragove u našem javnom životu. Milovan Glišić, najneposredniji učesnik Gogoljev i najizrazitiji predstavnik realističkog pravca, bio je ujedno i najpopularniji pisac, kao što je Gogoljev Revizor bio najomiljenija lektira omladine.